bugün de gelmedin,
bir akşam daha çöktü üstüne umudun,
saksılara biraz rakı doldurdum,
çiçeklerle konuştum, onları uyuttum
pencereyi göğün yüzüne kapattım,
karanlıktan kendime kombine bir yalnızlık aldım,
artık kendi başımayım, biliyorum
bütün bunlara alışmalıyım, biliyorum.
sana gelince,
sana gelinmez artık,
neyse...
artık bunu da biliyorum.
ne zaman mutluluktan havalara uçsam
irtifa kaybetti hayallerim,
düşüp parçalandılar.
artık
yalnızlık seviyesinin değişmediği bir rakımda
şarkılar içiyorum kendi kendime.
hala seni birazcık unutacak kadar sarhoş olamadım,
anladım ki alkol çözüm değil, içimdeki kördüğümlere
alıp kollarına sarıp hoş etmelisin beni,
ki başka da yok tek çare...
ve sen
bunu
adın gibi
bilsen de
telefonun tuşlarının üzerinde yer alan harfler var,
ama bana bir mesaj atacak karakter bile yok sende.
o yüzden
sana bir şey denilmez,
susulur,
sustum sana ömrümce.
kendi şarkılarında boğul.
ölünmüyor,
göreceksin.
kendimden biliyorum.
Bayram Karakeçili
